Ο Μικές Σαλβάγος. Ο εμπνευστής και δημιουργός του Θεάτρου Απόλλων και της Λέσχης Ελλάς και ο ονειροπόλος του Δημαρχείου Ο ρηξηκελεύθερος και δημιουργικός Χιώτης Μικές Σαλβάγος, ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε και με πρωτοβουλία του και δικές του ενέργειες και χρήματα σχεδιαστήκαν ιδρύθηκαν και τέλος δημιουργήθηκαν τα τρία σπουδαιότερα κτήρια της Ερμούπολης. Το Δημοτικό Θέατρο Σύρου Απόλλων η διάσημη Λέσχη Ελλάς αλλά και …Το Μεγαλόπρεπες κτήριο του δημαρχείου της Ερμούπολης το όποιο όπως θα διαβάσετε παρακάτω ήταν εκείνος που εμπνεύστηκε και πρότεινε για πρώτη φορά την αναγκαιότητα ύπαρξης του αλλά και τον χώρο τοποθεσίας του. Μια από τις άγνωστες άλλα σημαντικές και καταλυτικά σπουδαίες προσωπικότητες της Σύρου ηταν ο Μιχαήλ Σαλβάγος. Ένας εντελώς ξεχασμένος και παραγκωνισμένος από την ιστορία άνθρωπος που όμως υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους εμπνευστές της γέννησης του Νεοκλασικού Θαύματος που ονομάστηκε Ερμουπόλη.
Αυτή είναι η Ιστορία του. Η οικογένεια του Σαλβάγου καταγόταν από την Χίο. Δεν ηταν όμως από τις οικογένειες που εγκαταστάθηκαν στην Σύρο κατά την διάρκεια της επαναστάσεως άλλα ήρθαν μετά τα μετά τα επαναστατικά χρονιά όχι σαν πρόσφυγες. Η πρώτη αναφορά για τον Μιχαήλ η Μικέ Σαλβάγο την βρίσκουμε στα απομνημονεύματα του Ανδρέα Συγγρού όταν εκείνος ήρθε για δεύτερη φορά στην Σύρο τον Απρίλιο του 1840 και φοίτησε στο Γυμνάσιο της Σύρου ως τον Ιούλιο του 1845. Ο Ανδρέας Συγγρός θεωρούσε την Σύρο ως δεύτερη πατρίδα του και είναι αξιοπερίεργο πως δεν άφησε ένα κληροδότημα στον Σύρο αφού μάλιστα βγήκε επανειλημμένως και βουλευτής. Η μήπως είχε αφήσει πράγμα που έκανε συνήθως άλλα με κάποιο τρόπο αυτό το κληροδότημα χάθηκε?/ Ίσως πότε δεν θα μάθουμε αυτήν την ιστορική λεπτομέρεια.
Ο Ανδρέας Συγγρός περιγράφοντας την ζωή της Ερμούπολης της τότε εποχής αναφέρει και τα ακόλουθα. «Σε μια γωνιά της αιθούσης της Λέσχης Ελλάς υπήρχε ένα χαρτοπαίγνιο. (πράγμα πολύ συνηθισμένο εκείνη την εποχή και απόλυτα ¨νόμιμο» στις λέσχες αυτές των πάμπλουτων έμπορων). Άκουγα διαρκώς ένα θόρυβο ταλλήρων. Ηταν ένας κύριος που όταν σηκωνόταν να χορέψει άφηνε στις τσέπες του να ηχούν τα νομίσματα όχι προς επίδειξη άλλα προς «νοστιμιάν». Αυτόν λοιπόν το κύριο τον θυμάμαι πολύ καλά. Ήταν ο Μιχαήλ Σαλβάγος.
Ο Μιχαήλ Σαλβάγος γεννήθηκε το 1814 και πέθανε 1880 ήταν Έλληνας έμπορος, πολιτικός και ευεργέτης.
Ήταν γιος Κωνσταντίνου Σαλβάγου και της Ζηνοβίας Πασπάτη. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από τις χιώτικες οικογένειες Σαλβάγου, Ροδοκανάκη και Πετροκόκκινου ενώ από την πλευρά της μητέρας του από τις επίσης χιώτικες οικογένειας Πασπάτη, Σκυλίτση και Βούρου.
Ήταν έμπορος στο επάγγελμα που δραστηριοποιήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου. Ασχολήθηκε με την πολιτική εκλεγόμενος πληρεξούσιος Σύρου στην Β' Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις. Ήταν παντρεμένος με την μακρινή ξαδέλφη του Αιμιλία Σαλβάγου και είχαν αποκτήσει πέντε παιδιά: την Ιουλία, σύζυγο Παντία Ράλλη, τον Νικόλαο, την Ζηνοβία, σύζυγο Γεωργίου Ψύχα, τον Κωνσταντίνο, επιχειρηματία, και τον Παντελή, σύζυγο της Ελένη Αντωνιάδου, κόρης του Τζον Αντωνιάδη.
Ο Μιχαήλ Σαλβάγος δεν έμεινε πολύ καιρό στην Ερμούπολη για λόγους εμπορικούς αφού έφυγε για την Μασσαλία να συνεχίσει την εμπορική του σταδιοδρομία. Τα χρόνια όμως που έμεινε στην Ερμουπόλη πρόλαβε να αφήσει ένα έργο μοναδικής ποιότητα και αγάπης στους συμπολίτες του. Ήταν ένας άνθρωπος ευχάριστος, πνευματώδης όχι ιδιαίτερα όμορφος άλλα γλυκός, αστείος με τους φίλους του και πολλές φορές αφελής. Όταν έφτασε στην Ερμουπόλη το 1961 βρήκε μια πόλη σε πολύ καλή κατάσταση άλλα με έκδηλη την έλλειψη ανθρώπων με πρωτοβουλίες και φαντασία. Αμέσως αυτό που σκέφτηκε ηταν να δημιουργήσει ορισμένα κέντρα πολιτιστικών ανταξίων της μεγάλης κοινωνίας που κατοικούσε την πόλη. Σκέφτηκε λοιπόν ένα μεγάλο ωραίο θέατρο, μια λέσχη, ένα μεγαλόπρεπες καφενείο περιωπής ακόμα να χρηματιστήριο άλλα και μια Συριανή Εμπορική τράπεζα. Για τα πολιτιστικά οικοδομήματα αυτά προσκάλεσε με δικά του εξόδια από την Γαλλία τον αρχιτέκτονα Chabeau ο οποίος σχεδίασε τα έργα του Θεάτρου, της Λέσχης και του Χρηματιστήριου.
Ο Μιχαήλ Σαλβάγος ήξερε πολύ καλά ότι τα έργα αυτά δεν θα μπορούσαν να υλοποιηθούν από τον δήμο όσο και μεγάλες εμπνευσμένες και σπουδαίες προσωπικότητες ηταν εκείνη την εποχή στα έδρανα του δήμου (για κράτος δεν συζητάμε καν αφού σχεδόν δεν υπήρχε..) και έτσι αποφάσισε με άλλους πλουσίους Συριανούς να ιδρύσουν μια μετοχική εταιρεία με σκοπό να καλύπτουν τα έξοδα των δαπανών με ΙΣΑ μερίδια τα όποια τα ονόμαζαν «μεθέξεις» και ήταν άξιας κάθε ένα 500 δραχμών.. Τα μερίδια αυτά ήταν αριθμημένα και εξοφλούντο με κλήρωση κάθε 10 χρόνια. Ο Σαλβάγος είχε κανονίσει τα οικοδομήματα να ανήκουν στον δήμο. Η πρωτοβουλία αυτή του Σαλάγου σημείωσε εκπληκτική επιτυχία που σε συνδυασμό με την σοβαρή φερέγγυα προσωπικότητα του και την γενναιοδωρία του και ο πλούτος του τον έκαναν ένα από τους πιο αγαπητούς ανθρώπους κατοίκους της σύρου.
ΟΙ ΣΥΡΙΝΑΟΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΔΗΜΑΡΧΟΣ αλλά ευγενικά δεν δέχεται πιστεύοντας ότι ως απλός πολίτης είναι πολύ χρησιμότερος στον τόπο του. Ήταν δε τόσο πολύ μεγάλη η εκτίμηση και η λατρεία που του είχαν οι Συριανοί που όταν ο μεγάλος δήμαρχος της Σύρου Αμβρόσιος Δαμάλας παρατήθηκε έπειτα από τα αντιοθωνικά επεισόδια που έγιναν τον Ιούνιο του 1862 στην Ερμουπολη, οι Συριανοί ζήτησαν σχεδόν παρακαλώντας τον Μικέ Σαλβάγο να αναλάβει εκείνος την θέση του Δήμαρχου. Ο σπουδαίος όμως αυτος Έλληνας και Συριανός δεν δήχθηκε άλλα για να ευχαριστήσει τους συμπολίτες του για την πρόταση τους έγραψε και δημοσίευσε στην εφημερίδα «Κήρυξ των Κυκλάδων» στο φύλλο της 25ης Αύγουστου 1862 μια δισέλιδη επιστολή που μεταξύ άλλων ευχαριστώντας τους συμπολίτες του για την τιμή που του έκαναν γράψει και τα εξής…
Η ΣΥΓΚΙΝΤΙΚΗ ΓΕΜΑΤΗ ΣΕΒΑΣΜΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ Και ΑΓΑΠΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΡΙΑΝΟΥΣ « Λατρεύω την Σύρο ως πατρίδα μου και αγαπώ του συμπολίτες μου. Ήρθα και μετ`αγαλιάσεως είδα την πάλιν αυτήν να καλλωπίζεται, και να αναπτύσσεται εις το εμπόριο και την βιομηχανίας και να εκπολιτίζεται περίτρανα. Ήρθα τέλος να καταβάλω και εγώ τον εράνων των μικρών γνώσεων μου και να αποτείνω φορών τιμής στο συμφέρον, την νοημοσυνών σας και την ευχών μου να δημιουργηθούν περικαλλή καταστήματα άξια λόγου που σπουδαία οιωνίζονται εις την πάλιν μας» Στα τελευταία λόγια αναφέρεται εις τα οικοδομήματα της Λέσχης και του Θεάτρου τα όποια με μια όντως αξιοθαύμαστο για την εποχή ταχύτητα μέσα σε λίγους μήνες είχαν εντυωσαιακα προοδεύσει… Γραφεί ακόμα…
«Δεν χρειάζεται να είμαι Δήμαρχος αυτής της πόλης για να συνεχίσουμε να καλλωπίζουμε και να τελειοποιούμε αυτήν την πόλιν. Αρκεί ο πατριωτισμός ο δικός μου και ο δικός σας μαζί με τον ζήλον όλων μας να συνηχήσουμε να συνεργαζόμαστε να δημιουργήσουμε ένα παντοδυνάμων συνεταιρισμό. Να δημιουργήσουμε όντος της πόλεως μας ένα έργον αν τροφοδοτεί με ΥΔΩΡ το αναπόφευκτων τούτο στοιχείο της ανθρώπινου υπάρξεως για την μεταφορών του οποίου δαπανούμε ήδη τα δεκαπλάσια.»
ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΤΑΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΟΥΣ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ.
«… Να αναγείρουμε δημόσια καταστήματα, χρησιμοποιώντας τα πολύτιμα νεκρά άχρηστα οικόπεδα που υπάρχουν πολλά εις την πάλιν δίδοντας ασχολία εις τα κεφάλαια, και εργασιών σε συμπολίτες μας εργάτες και τελειοποιώντας συνάμα την ευπρεπειών και το περίζωμα της πλατείας μας…»
Εδώ είναι η ιστορική αναφορά … το σημείο που αναφέρεται στο οικόπεδο που βρισκόταν στο βόρειο μέρος της πλατείας που οι συριανοί προόριζαν την δημιουργία κάποιας μεγάλης οικοδομής στην όποια ήθελαν οι συριανοί να στεγάσουν όλα τα δημόσια καταστήματα. Ο Σαλβάγος για πρώτη φορά σκέφτεται και καταθέτει την ιδέα να δημιουργηθεί όχι ένα απλό μεγάλο και απρόσωπο οικοδόμημα άλλα ένα μεγαλοπρεπές δημαρχείο πράγμα που αργότερα ο άλλος μεγάλος δήμαρχος της Σύρου ο Δημήτριος Βαφιαδακης 15 μόλις χρονιά μετά καλεί τον Τσίλερ και αρχίζουν να κτίζουν το μοναδικό μεγαλόπρεπες δημαρχείο της Ερμούπολης.
Χάρις σε αυτό το εντυπωσιακό κτήριο στολίστηκε η πλατεία και η Ερμουπολη ταξιδεύει με την εικόνα του στα πέρατα του κόσμου.
Η Λέσχη Ελλάς, Η λέσχη Ελλάς βρισκόταν εκεί που σήμερα βρίσκεται το πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ερμούπολης και κτίστηκε το 1862 – 0863 με σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Πιέτρο Σαμπό. Οι λέσχη αυτή δημιουργήθηκε στα πρότυπα των Αγγλικών clubs. Μην ξεχνάμε πως η Ερμουπόλη ηταν μια πόλη Ευρωπαϊκών προδιαγραφών και κατοικούταν από πλουσίους ευρωπαϊκής παιδείας κατοίκους. Οι Ερμουπολιτες έμποροι λοιπόν θέλοντας να μιμηθούν τους Άγγλους εμπόρους δημιουργούσαν διαφορές λέσχες. Στην Ερμούπολη εκείνη την εποχή υπήρχαν δύο λέσχες. Η λέσχη Ερμής (1836) και η λέσχη των Ερμουπολιτών 1838 χωστές και ως λέσχες των Χίων και των μη Χίων, μια διάκριση που μαρτυρεί την σημασία που είχε ακόμη τότε η καταγωγή των οικιστών στην Σύρο. Για να αποκτήσουν οι λέσχες μια μόνιμη στέγη χρειάστηκε ο δήμος να συστήσει μια μετοχική εταιρεία το 1861 ιδέα του Μιχαήλ Σαλβάγου. Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε η Λέσχη Ελλάς με την μνημειακή όψη της στην πλατεία και τα διάφορα αστέρια γλυπτά σύμβολα τοποθετημένα με τρόπο συμβολικό σε σημασίες και έννοιες. Το κομάτι της λέσχης που φαίνεται από την πλατεία χωρίζεται σε τρία ΙΣΑ τμήματα με τα δυο ακραία να προεξέχουν με συνέχεις εξώστες και μαρμάρινο στηθαίο πάνω σε δίπλα ουρούσα.
Στο ισόγειο υπάρχει επιμελημένη τοιχοποιία με αρμούς και στο κέντρο τρίβολο άνοιγμα με τοσκανικούς κίονες. Η είσοδος της λέσχης ηταν κάτω από τον εξώστη άλλα μετά από επισκευές του 1970 αλλοίωσαν την διαρρύθμιση και έτσι μεταφέρθηκε στην πλαγιά θέση αναβαίνοντας προς το θέατρο Απόλλων. Το κτήριο της λέσχης αρχικά επιτάθηκε λαό στην συνεχεία βομβαρδίστηκε από τους ιταλούς στην κατοχή. Μετά το 1970 η λέσχη μετατράπηκε σε πνευματικό κέντρο του δήμου για να φιλοξενεί καλλιτεχνικές εκθέσεις και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις ενώ το 1990 υπήρξε στον –πρώτο όροφο μέσα σε αυτήν τα γραφεία και το στούντιο του δημοτικού ραδιοσταθμού του δήμου της Ερμούπολης KSOMOS 90 που δημιουργήθηκε επί δημαρχίας Γιάννη Δεκαβάλα και πολλούς εξέχοντες σημαντικούς συριανούς τρων γραμμάτων, του λόγου και του καλλιτεχνικού και πνευματικού κώμου (μεταξύ αυτών και του γράφοντος σε νεαρή ηλικία) και ηταν ένας από τους πρώτους δημοτικούς ραδιοσταθμούς στην ιστορία της Ελλάδος. Σήμερα η λέσχη Ελλάς με τα εναπομείναντα μέλη της μεταφέρθηκε στο Κτήριο Πετριστη ένα παλιό πανέμορφο αρχοντικό στον δεύτερο όροφο του κτηρίου οπού επίσης στεγάζεται και το Λύκειο Ελληνίδων. Το κτήριο δόθηκε και στους δυο (ΛΕΣ και Λέσχη Ελλάς) κατόπιν δωρεάς της οικογένειας Πετρίστη.
ΤΑ ΧΑΡΤΟΠΑΙΓΝΙΑ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ. Μια παρεξήγηση.
Πολλές φορές οι απλοί άνθρωποι κατηγορούσαν την λέσχη ότι ηταν άντρο χαρτοπαιξίας και αλλων παρόμοιων παιχνιδιών.
Αυτό είναι ένα λάθος που οφείλεται ότι οι απλοί λαϊκοί άνθρωποι δεν ήξεραν πως οι λέσχες αυτές των πλούσιων μεταξύ όλων των άλλων δραστηριοτητων τους όπως ήταν οι μούσες εκδηλώσεις, οι αναγνώσεις βιβλίων τα ανεβάσματα καλλιτεχνικών θιάσων, δεξιώσεις. Κτλ είχαν ακόμα και διάφορα παιχνίδια. Πολύ από αυτά ηταν παιχνίδια με χαρτιά. Ένα από τα πιο συνηθισμένα ήταν το γνωστό Μπριτζ αλλά και ακόμα και παιχνίδια πιο «χαρτοπαικτικά» Αυτό το δικαιολογεί πως ηταν πλούσιοι άνθρωποι και πολλές φορές διασκέδαζαν παίζοντας τέτοια παιχνίδια. Στο κεντρικό σαλόνι της λέσχης υπήρχε ένα τεράστιο τραπέζι. Αυτό το τραπέζι όταν άνοιγε φανερώνοντας ένα μεγάλο εκπληκτικής ομορφιάς και άξιας μπιλιάρδο. Το ίδιο τραπέζι χρησίμευε αριστοτεχνικά κλειστό ως τραπεί συνεστιάσεων αλλά και διαφόρων παιχνιδιών.
Δεν ηταν ούτε παράνομο ούτε κατακριτέο για τον κύκλο των ανθρώπων αυτών τα παιχνίδια αυτά. Είναι κάτι που οι απλοί λαϊκοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν. Δεν είχαν δηλαδή τον χαρτοπαικτικό χαρακτήρα του βρώμικου τζόγου αλλά της απλής διασκέδασης. Μεταξύ πλούσιων που σίγουρα τους περίσσευαν χρήματα να τα διασκεδάσουν με αυτόν τον τρόπο.
Σε άλλες και μάλιστα πολύ συχνότερες περιπτώσεις τα χρήματα τους τα διέθεταν για αγαθοεργίες. Φιλόπτωχες δραστηριότητες. Βοηθώντας άπορους η ενισχύοντας μαθητές στις σπουδές τους.
Ήταν μια κοινωνία που ζούσε σε δικούς της ρυθμούς και περιβάλλον.
Αυτή λοιπόν ηταν η ιστορία του μεγάλου αγνώστου Μιχαήλ η Μικέ Σαλβάγου.
Ενός ανθρώπου που τον ξέχασε η ιστορία παρ όλο την σημαντική του δράση και δημιουργική του ποιότητα και προσφορά στην Σύρο.
Ένα άνθρωπο μεγαλόπνοο και δημιουργικό που δεν γνώριζε εμπόδια πάρα μόνο με την αγαύη και τον σεβασμό του στην πατρίδα του ξεπερνούσε οποιαδήποτε δυσκολία. Που με την ποιότητα του σαν συμπολίτης και αποδεικνύοντας την καλοσύνη του έπειθε τους πάντες να συνεισφέρουν στις ιδέες του για τον καλλωπισμό και την ανάπτυξη της πόλης και του τόπου του.
Σάρωσε όλες τις αντενεργείς, εξουδετέρωσε όλες τις δυσκολίες.
Στο τέλος το 1863 και τα δυο οικοδομήματα είχαν τελειώσει.
Τον Απρίλιο του 1864 εγκαινιάσθηκε το θέατρο που ονομάστηκε Απόλλων από τον ίδιο τον Σαλβάγο που είχε την τύχη να το δει να τελειώνει και λίγο πιο πριν είχε τελειώσει και την λέσχη του που σαν Χιώτης της έδωσε την ονομασία που είχαν δώσει οι Χιώτες ως λέσχη των Χίων. Την Λέσχη Ελλάς.
Μερικά χρονιά μετά δυστυχώς σε δίσεκτα χρονιά το θέατρο θα ερειπωθεί και θα εγκαταλειφθεί ενώ η Λέσχη Ελλάς θα μαραζώσει και σχεδόν θα χαθεί στην ίδια την σκιά της.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ κ. Δημήτρη Παπαγούνα, πρόεδρο επί σειρά ετών της Λέσχης Ελλάς και πρόεδρου του Εμπορικού Επιμελητήριου Κυκλάδων. Ενα ανθρωπο που γνώριζε εκ των έσω σχεδόν όλη την ιστορία της Λέσχης Ελλάς.
Αγαπητέ Παναγιώτη , σε ευχαριστώ που με αναφέρεις στην όμορφη ιστορική σου 'ερευνα για τον Μικέ ή Μιχαήλ Σαλβάγο τον σημαντικό αυτόν Ερμουπολίτη. Θα μου επιτρέψεις μερικές σημαντικές σημειώσεις και συμπληρώσεις.Α) Η Λέσχη Ελλάς είχε ιδιοκτησία της το σημερινό Πνευματικό Κέντρο ,που ο Σαλβάγος και 'αλλοι αξιόλογοι Συριανοί εξαγόρασαν όλες τις μετοχές του Μεγάρου Β) το 1974 άρχισε ένας πολυετής δικαστικός αγώνας για την διεκδίκηση της ιδιοκτησίας από τον Δήμο. ο οποίος έληξε το 1984 .Εχω την ατυχία να είμαι ο τελευταίος επιζών που από το 1979 εξελέγην πρόεδρος της Λέσχης Ελλάς στο σημερινό Πνευματικό Κέντρο και αντιμετώπισα τον δικαστικό αγώνα αλλά συγχρόνως κάναμε πολλές εκδηλώσεις όπως συναυλίες ρεσιτάλ κλπ.Αν ήθελε ο Δήμος να χρησιμοποιήσει τις αίθουσες δεξιώσεων μας ζητούσε με έγγραφο την άδεια μας.Γ) Ο δικαστικός αγώνας 'εληξε το 1984 στον Αρειο Πάγο -αφού είχαμε κερδίσει το Εφετείο .- με ψήφους 2 υπέρ της Λέσχης και 3 υπέρ του Δήμου .Κατά την άποψη μου η παρέμβαση του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης Αλέξανδρου Γεωργίου Μαγκάκη , 'επαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόφαση αυτή. Αρα ο Δήμος παρέλαβε το κτίριο το 1984 .Με απόφαση μας στο ΔΣ αφίσαμε τους θαυμάσιους και αμυθήτου αξίας πολυελαίους στο κτίριο οι οποίοι είναι ακόμη ιδιοκτησία του Σωματείου ως κινητά περουσιακά στοιχεία .Επειδή ήταν έκδηλη η ανησυχία μας για την έκβαση της δίκης , κατόπιν προτάσεως του αειμνήστου πρώην Προέδρου Μιχαήλ Γλύκα , επικοινωνήσαμε τηλεφωνικά με τον μεγάτιμο συμπολίτη μας Ευάγγελο Πετρίτζη ,ο οποίος μου πρότεινε να συναντηθούμε στην Αθήνα για να συζητήσουμε να μας δωρήσει το Μέγαρο που στεγαζόμαστε σήμερα μαζί με το Λύκειο Ελληνίδων.Υπηρξε θετικός και στην δεύτερη συνάντηση μας στην Αθήνα το αποφάσισε .Η επίσης αείμνηστη τότε πρόεδρος του Λυκείου Τέτα Βαρθαλίτου μου πρότεινε να ζητήσω ,όπως ο ισόγειος χώρος και 2 δωμάτια του ορόφου να δωρηθούν στο Λύκειο. Το θαυμάσιο αυτό κτίριο ανήκε στον Γεώργιο Πετρίτζη πρώτο Δήμαρχο Ερμουπόλεως το 1835 και πρώην βουλευτού το 1827 .Δ) ο Μικές Σαλβάγος φεύγοντας από την Μασσαλία ,πήγε στην Αλεξάνδρεια που 'εγινε πάμπλουτος και μετά επέστρεψε στην Ερμούπολη .Υπηρξε επίσης ο κατ΄εξοχήν μέγας ευεργέτης της Φιλόπτωχου Εταιρίας μας Επίσης , υπάρχει ακόμη και λειτουργεί στην Αλεξάνδρεια το Ιδρυμα του σε καταπληκτικής ομορφιάς μέγαρο και 'άλλο 'ένα Συριανής μεγάλης επίσης οικογένειας ίδρυμα του Εμμανουήλ Μπενάκη.
Ευχαριστίες. Ευχαριστώ θερμά τον κύριο Δημήτρη Παπαγούνα. Διατελέσας πρόεδρος επί σειρά ετών της Λέσχης Ελλάς και πρόεδρου του Εμπορικού Επιμελητήριου Κυκλάδων για τις πολύτιμες και μοναδικές σε ιστορικά άξια πληροφορίες του. Χωρίς εκείνον το άρθρο αυτό δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Πήγες: Προσωπικές έρευνες και συνεντεύξεις. Ανδρέας Δρακάκης: Το Ξεκίνημα του Νεοελληνικού Θεάτρου. Ερμούπολη Σύρος Ιστορικό οδοιπορικό. Links: http://www.egy.com/historica/96-05-11.php Στην Παραγραφο 3 .
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ:https://www.facebook.com/enas.panagiotis/media_set?set=a.1234338833367107.1073742185.100003730060062&type=3&pnref=story
Παναγιώτης Κουλουμπής 26 Μαρτίου 2018 Ερμούπολη, Σύρος, Κυκλάδες. Ελλάδα
Comments