Η ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΣΥΡΟ
Σπάνια και Άγνωστα Ντοκουμέντα, Φωτογραφίες και Ενεργειακά Στοιχεία για την Σύρο.
Γνωρίζουμε όλοι ότι η Ερμούπολη είχε μια ιδιαίτερη ευλογημένη τύχη.
Δημιουργήθηκε από ως επί το πλείστον εύπορους ως και πλουσίους πρόσφυγες που ήρθαν από την Σμύρνη, Χίο, Κάσο, Ψαρά, Κρήτη και πολλά άλλα μέρη διωγμένοι και κατατρεγμένοι από τις Τουρκικές αγριότητες που εκδικούταν όσους Έλληνες τόλμησαν να εμπλακούν στην Ελληνική Επανάσταση του 1921.
Μπορεί να ήρθαν κουρασμένοι, ταλαιπωρημένοι, ίσως και φοβισμένοι άλλα αυτοί οι άνθρωποι δεν ηταν τυχαίοι. Είχαν μια ιδιαίτερη ευπορία αφού οι περισσότεροι από αυτούς ηταν σημαντικοί και σπουδαίοι οικονομικοί και εμπορικοί παράγοντες στα μέρη τους. Οι πιο πολλοί από αυτούς όταν ήρθαν στην Σύρο ήταν ήδη φτασμένοι, αναγνωρισμένοι βιομήχανοι, καραβοκύρηδες, πολίτικα και κοινωνικά ανωτέρα στελέχη στα μέρη που άφησαν. Πολλοί από αυτούς είχαν εργοστάσια στο εξωτερικό όπως Ρωσία. Ινδία, Αγγλία, και Αμερική και φυσικά είχαν την ανάλογη για το επίπεδο τους μόρφωση και παιδεία. Αυτή ακριβώς η ανώτερη μόρφωση η ποιοτική κοινωνική τάξη και η ευρωπαϊκή παιδεία που είχαν αυτοί οι άνθρωποι βοήθησε πολύ γρήγορα ο άγονος βράχος που η προσφυγιά τους ξέβρασε να εξελιχθεί με απίστευτο γρήγορο ρυθμό σε ένα σημαντικό αστικό κέντρο στον ευρύτερο χώρο του Αιγαίου και ακόμα πιο μακριά, σε διεθνές εμπορικό κέντρο μεταξύ Δυτικής Ευρώπης, Μεσογείου και Ανατολής.
Φανταστείτε πως όταν οι άλλες πόλεις της Ελλάδας αμέσως μετά την επανάσταση μετρούσαν τις πληγές τους και προσπαθούσαν να ορθοποδήσουν από τον ορυμαγδό του πόλεμου σχεδόν κατεστραμμένες κοινωνικά και οικονομικά η Ερμούπολη και η Σύρος γενικότερα μόλις σαράντα χρόνια μετά, δηλαδή το 1860 ήταν το πρώτο εμπορικό λιμάνι της Ελλάδας, και το σημαντικότερο στην Μεσόγειο και διαθέτοντας μια κοινωνική τάξη ανάλογη των μεγάλων Ευρωπαϊκών Μητροπόλεων.
Στο νησί και ειδικότερα στην πόλη του Ερμή υπήρχε ένα ανεπτυγμένο δίκτυο εμπορίου, με βιοτεχνίες, ναυτιλία, η οικοδομική δραστηριότητα και δημόσια έργα όχι μονό υψηλού κόστους άλλα και υψηλής αισθητικής.
Η ακμή της Ερμούπολης επεκτάθηκε φυσικά και σε μια ιδιαίτερη και σημαντική ανάπτυξη της κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής που ως γνωστόν τον ανέβασε στον Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό χάρτη ως μια από τις σπουδαιότερες Πολιτιστικές πόλεις .
Ωστόσο, η περίοδος της εμπορικής και ναυτιλιακής άνθησης έληξε λίγο μετά τα μέσα του 19ου αιώνα λόγο του ότι η ναυτία μεταπήδησε από την ιστιοπλοΐα στην ατμοπλοΐα και ακόμα πιο σημαντικά γιατί το λιμάνι του Πειραιά απέκτησε την πρωτοκαθεδρία στη χώρα.
Η Ερμούπολη όμως δεν κατοικούταν από ανθρώπους απλούς. Η παιδεία και η μόρφωση τους ηταν τέτοια που τους καθιστούσε έξυπνους. Δραστήριους και «μέσα στα πράγματα» Η ερμουπολη δεν το βάζει κάτω.. Εξελίσσεται και περνά σε μια νέα φάση και στάδιο.
Από τις βιοτεχνίες μεταπηδά στις βιομηχανίες.
Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα μετατράπηκε σε βιομηχανική πόλη με κύριο προσανατολισμό στην κλωστοϋφαντουργία. Με το πλήθος των εργοστασίων του κλάδου της βαμβακουργίας δεν είναι παράξενο που αποκάλεσαν την Ερμούπολη «ελληνικό Μάντσεστερ».
Το 1900 η Ερμούπολη ηλεκτροφωτίζεται
Η Ερμούπολη υπήρξε μία από τις πρώτες πόλεις της μετά επαναστατικής επικράτειας που ηλεκτροφωτίστηκαν.
Και δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό. Η πολύμορφη , γρήγορη και σημαντικη βιομηχανική της ανάπτυξή της την καθιστούν πόλο έλξης για εταιρείες από Ελλάδα και εξωτερικό άλλα και εξειδικευμένους εργολάβους, μηχανικούς κ.ά. οι οποίοι υπέβαλαν προτάσεις για ποικίλες μορφές φωτισμού της πόλης, κυρίως με φωταέριο.
Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχειά που διαθέτουμε το ημερολόγιο κατέγραφε την σημαδιακή ημερομηνία « 2 Ιουλίου 1898» όταν στην Ερμούπολη εγκαινιάζεται ο δοκιμαστικός φωτισμός της Ερμούπολης με ασετιλίνη.
Στο προγούμενο άρθρο μου έρευνα για το ηλεκτρικό εργοστάσιο του Βαλμα έχω γράψει σχετικά για αυτό το θέμα ότι γνώριζα και ότι μπόρεσα να συλλέξω.
Η επιχείρηση της ασετιλίνης 'ομως δεν ηταν δυνατόν να καρποφορήσει σε μια Βιομηχανική πόλη όπως ήταν η Ερμούπολη και γρήγορα εγκαταλείφτηκε και η εταιρεία που είχε αναλάβει τον φωτισμό της Σύρου / Ερμούπολης με ασετιλίνη εγκαταλείπει τη Ερμούπολη το 1900.
Οι λόγοι ηταν πασιφανείς. Η Ερμούπολη με τέτοια βιομηχανική ακμή και δραστηριότητα δεν χρειαζόταν ασετιλίνη. Χρειαζόταν ηλεκτρισμό.
Έτσι λοιπόν ο ηλεκτρισμός κάνει τα πρώτα του βήματα στην Ερμουπόλη όταν ακόμα στην Ελλάδα ακόμα και στην Αττική πόλεις φωτιζόταν με φανάρια λαδιού και στην καλύτερη περίπτωση με ασετιλίνη που μόλις η ερμουπολη είχε ξεπεράσει.
Και εδώ αρχίζει μια υπέροχη ιστορία προοδευτισμού που δείχνει ποσό έξυπνοι και προοδευτικοί άνθρωποι ηταν εκείνοι οι πρώτοι κάτοικοι που δημιούργησαν το θαύμα της Ερμούπολης.
Την πρώτη σύμβαση για τον ηλεκτροφωτισμό της Ερμούπολης, διάρκειας 45 ετών, υπέγραψαν ο δήμαρχος Ερμούπολης Σταμάτιος Βαφιαδάκης και ο υποδιευθυντής του υποκαταστήματος της Τράπεζας Αθηνών στη Σύρο Αναστάσιος Ν. Σπουργίτης, ως εκπρόσωπος της Compagnie d’ Electricité Thomson-Houston de la Mediterranée, στις 3 Ιανουαρίου 1899.
Η Compagnie d’ Electricité Thomson-Houston de la Mediterranée ...
αναλάμβανε την υποχρέωση να εγκαταστήσει μηχανήματα για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος με σκοπό τον δημοτικό φωτισμό, καθώς και την παροχή ρεύματος σε ιδιώτες για φωτισμό και για βιομηχανικές χρήσεις, με δικές της δαπάνες. Συγκεκριμένα, αναλάμβανε να εγκαταστήσει 400 φανούς πυρακτώσεως στην Ερμούπολη, εκ των οποίων οι μισοί εντάσεως 16 κηρίων και οι υπόλοιποι εντάσεως 10 κηρίων. Οι φανοί θα λειτουργούσαν για 2.850 ώρες ετησίως. Για τον φωτισμό αυτό ο Δήμος θα κατέβαλε στην εταιρεία 110 δραχμές ετησίως για κάθε φανό των 16 κηρίων και 80 δραχμές για κάθε φανό των 10 κηρίων. Η ηλεκτρική εταιρεία θα παρείχε επίσης ηλεκτρικό ρεύμα συστήματος Thomson-Houston στους ιδιώτες, σε τιμή όχι ανώτερη από την αντίστοιχη της Αθήνας.
Αξιοσημείωτα στοιχεία της σύμβασης συνιστούν τα πρόστιμα που ορίζονται σε περίπτωση που η εταιρεία δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της, καθώς και τα δικαιώματα που εξασφαλίζει στο Δήμο. Τα στοιχεία αυτά την καθιστούν μία από τις πλέον προσεκτικά διατυπωμένες συμβάσεις ηλεκτροφωτισμού της περιόδου.
Το 1900, η Thomson-Houston εγκαθιστά στην Ερμούπολη «δύο κινητηρίους ατμομηχανάς ελβετικού τύπου δυναμικότητος εκάστη 170 ατμοΐππων, ων η μία μόνον ετοποθετήθη και λειτουργεί, η δε ετέρα χρησιμεύουσα ως έφεδρος τοποθετηθήσεται προσεχώς, παραγγελθείσα ήδη, και 4 ηλεκτροδυναμικάς μηχανάς των 50 χιλιοβάτ, ων οι δύο τοποθετηθείσαι ήδη λειτουργούσιν, αι δε δύο έτεραι έφεδροι, τοποθετηθήσονται προσεχώς». Απόσπασμα από το πρωτόκολλο παραλαβής των μηχανημάτων, στις 15 Μαΐου 1900.
Η πρώτη σύμβαση για τον ηλεκτροφωτισμό της Ερμούπολης που υπογράφηκε μεταξύ του δημάρχου της πόλης Σταματίου Βαφιαδάκη και της Compagnie d’ Electricité Thomson-Houston de la Mediterranée, στις 3 Ιανουαρίου 1899. Η Ερμούπολη εντάσσεται πλέον μεταξύ των πρωτοπόρων αστικών κέντρων στη χρήση ηλεκτρικού ρεύματος.
Πηγή: ΓΑΚ, Αρχεία Νομού Κυκλάδων
Στοιχεία εκμετάλλευσης Ηλεκτρικής Εταιρείας Σύρου
1η Ιουλίου 1956 έως 30ης Ιουνίου 1957 Πληθυσμός εξυπηρετούμενος Κάτοικοι: 18.000
Παραχθέντα 1.534.114 ΩΧΒ
Πωληθέντα 1.112.903 ΩΧΒ
Μέγιστο ζητηθέν φορτίο 588 ΧΒ
Τιμή ρεύματος Μ1 (με επιβ. 15%) 4,15 δρχ./ΩΧΒ (σταθερή τιμή)
Ετήσιες εισπράξεις (με επιβ. 15%) 3.138.434 δρχ.
Πελάτες Αριθ. 3.262
Η οικογένεια των Βαλμάδων καταγόταν από την Άνδρο. Ο Νικόλαος Αντ. Βαλμάς (1854-1934) έγινε εμποροπλοίαρχος, αγόρασε το ηλεκτρικό εργοστάσιο, ίδρυσε παγοποιείο και πήρε μερίδια σε ατμόπλοια. Τις επιχειρήσεις του συνέχισε ο γιός του Αντώνιος.
Η ομόρρυθμη εταιρεία «Νικόλαος Α. Βαλμάς και Υιός» ιδρύθηκε στις 16 Αυγούστου 1918 από τον Νικόλαο Αντωνίου Βαλμά (έμπορο) και τον γιό του Αντώνιο Νικολάου Βαλμά (εφοπλιστή). Αντικείμενο της εταιρείας με έδρα την Ερμούπολη ήταν η ενέργεια ναυτιλιακών, τραπεζιτικών και εμπορικών εργασιών.
Στις 30 Απριλίου 1920 η Ελληνική Ηλεκτρική Εταιρεία μεταβίβασε τις εγκαταστάσεις της στη Σύρο στην ομόρρυθμη εμπορική εταιρεία «Νικόλαος Α. Βαλμάς και Υιός». Ο Α. Βαλμάς ιδρύει το πρώτο εργοστάσιο Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας στην Σύρο το 1931.
Κατά τη διαδικασία εξαγοράς της «Ηλεκτρικής Εταιρείας Σύρου Νικόλαος Α. Βαλμάς και Υιός» από τη ΔΕΗ, το προσωπικό της εταιρείας αριθμούσε 37 άτομα ποικίλων ειδικοτήτων. Όσοι επιθυμούσαν θα προσλαμβάνονταν στη ΔΕΗ.
Η προνομιακή άδεια για ηλεκτροφωτισμό της «Ηλεκτρικής Εταιρείας Σύρου Ν. Α. Βαλμάς και Υιός» θα έληγε την 1/3/1967.
Όπως αναφέρω σε προηγούμενο άρθρο μου η θέση του ήταν στο λιμάνι, στην θέση που βρίσκεται σήμερα η Πυροσβεστική Υπηρεσία Σύρου.
Ηλεκτροδοτούσε αρχικά μόνο την Ερμούπολη και την Άνω Σύρο.
Το 1961 εξαγοράστηκε από την ΔΕΗ.
Το 1964 ολοκληρώθηκαν οι απαλλοτριώσεις των οικοπέδων στη σημερινή του θέση (Μάννα) και το 1966 άρχισαν οι εκσκαφές για την ανέγερση του νέου εργοστασίου της Σύρου.
Όταν τελείωσε το 1968 άρχισε η λειτουργία του νέου εργοστασίου στη σημερινή του θέση.
Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζετε γιατί επιλέχτηκε αυτή η περιοχή για να κτιστεί το εργοστάσιο.
Η περιοχή επιλέχθηκε επειδή ήταν οροθετημένη ως βιομηχανική και έπρεπε να είναι δίπλα σε θάλασσα για άντληση νερού ψύξης για τις μονάδες.
Το 1984 με τις Ζ.Ο.Ε. παραμένει η περιοχή βιομηχανική.
Πολύ σημαντικό είναι επίσης ότι αν δεν υπήρχε λόγος χαρακτηρισμένος ως βιομηχανική περιοχή τότε η εγκατάσταση θα έπρεπε να είναι σε περιοχή μακριά από οικισμό και οποιαδήποτε μελλοντική επέκταση σχεδίου πόλεως.
Αμέσως μετά την λειτουργιά του νέου ηλεκτρικού εργοστασίου η εικόνα της Ερμούπολης αλλάζει ραγδαία και αισθητικά αφού μεγάλο μέρος καλωδίων που κρεμόταν στην πόλη «υπογειώθηκε» Ιδιαίτερα αντιαισθητικό ηταν οι τεράστιοι μετασχηματιστές οι όποιοι «Αποξηλώθηκαν» μαζί με τα ικριώματα τους.
Το σπουδαιότερο όμως ότι επεκτάθηκε ο δημοτικός φωτισμός στα όλα τα κτίρια και γενικότερα σε όλη την πόλη.
Πολύ σημαντικό και σπουδαίο για την Σύρο είναι επίσης ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στο εργοστάσιο ήταν και συνέχισαν να είναι Συριανοί. Αρχικά εργάζονταν 15 - 20 άτομα προσωπικό (1968), με τον μεγαλύτερο αριθμό να φτάνει τα 65 άτομα (1992). Παράλληλο το εργοστάσιο (όπως και το ναυπηγείο γίνονται ένας σημαντικός οικονομικός πνεύμονας, γιατί εκτός ότι εργάζεται τόσος μεγάλος αριθμός Συριανών η προμήθεια των υλικών-εξοπλισμού από την τοπική αγορά φτανει σε ύψος δεκάδων χιλιάδων δραχμών (αργότερα) ευρώ.
Κάτι το όποιο είναι σχεδόν άγνωστο είναι ότι είχε γίνει προσπάθεια ο ΑΣΠ Σύρου να καλύψει ενεργειακά και άλλα νησιά.
Έτσι γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί ένας Υποσταθμός στο Κοράκι που με υποβρύχια διασύνδεση θα σύνδεε την γραμμή Καρύστου-Άνδρου-Τήνου-Σύρου, η οποία όμως δυστυχώς δεν ολοκληρώθηκε μετά από προσφυγές κατοίκων στο ΣΤΕ το 1998.
Σήμερα εν έτη 2018 το εργοστάσιο της ΔΕΗ στην Σύρο ύστερα από 60 χρόνια λειτουργίας βρίσκεται σε μια κατάσταση καλούμενη «ψυχρή εφεδρεία»!
Πλέον η ηλεκτρική ενέργειά στα νησιά των Κυκλάδων έρχεται μέσω υποθαλάσσιου καλωδίου συνδεδεμένο με το ηπειρωτικό δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας από την Ηπειρωτική Ελλάδα. Τα νησιά παίρνουν ρεύμα καλωδιακά με ρεύμα που έρχεται από το Λαύριο.
Αυτή λοιπόν ηταν η Ιστορία της ηλεκτροδότησης της Σύρου.
Θα συνεχιστεί και με ένα ακόμα ανεξαρτητο άρθρο εν ευθέτω χρόνο με άλλες λεπτομέρειες σε άλλο επίπεδο σχετικές μεν με το θέμα άλλα σε άλλο επίπεδο έρευνας.
Πηγές: Ιστορία της ηλεκτρικής ενέργειας αρχεία ΔΕΗ. Εργασία έρευνα Χρήστου Χρυσούλα διευθυντή Ηλεκτρικού Σταθμού Σύρου περί της ιστορίας της ηλεκτρικής ενέργειας στην Σύρο.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ:
Θέλω να ευχαριστήσω θερμότατα τον Διευθυντή της ΔΕΗ Σύρου κύριο Χρήστο Χρυσούλα ο οποίος με εξέχουσα ευγένεια και διάθεση βοήθησε περάν του αναμενομένου στην έρευνα μου προσφέροντας σημαντικά στοιχεία φωτογραφίες, έγγραφα άλλα και δίνοντας μου δίκες του έρευνες και άρθρα για να μπορέσω να συντάξω αυτό το σπουδαίο και πολύ σημαντικό άρθρο της ιστορίας του νησιού μας.
Ομολογώ ότι χωρίς την βοήθεια του αυτή η εργασία δεν θα ήταν δυνατόν να τελειώσει με το μέγεθος, την πληθώρα και την ποιότητα των στοιχείων και πληροφοριών που διαθέτει.
Επιτρέψτε μου να αφιερώσω αυτό το άρθρο σε όλους τους Συριανούς φίλους. Γνωστούς συμπολίτες εργαζόμενους στον ηλεκτρισμό της Σύρου. Από τα πρώτα χρόνια επί καιρό Βαλμά ως τα μετέπειτα επί ΔΕΗ.
Ηταν πολλοί, σπουδαίοι μηχανικοί ηλεκτρολόγοι και μαστόρια που ήξεραν την δουλειά τους τελεία και εργάζονταν με μόχθο κάτω από δύσκολες και αντίξοες πολλές φορές συνθήκες.
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Και ΣΕ ΕΣΑΣ αγαπημένοι αναγνώστες και φίλοι που με την καλή σας διάθεση και αναγνωσιμότητα βοηθάτε ηθικά να συνεχίζω την αγνή ανιδιοτελή προσπάθεια μου / ΜΑΣ να αναδείξουμε την ιστορία του νησιού μας.
ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Παναγιώτης Κουλουμπής
18 Ιουλίου 2018
Ερμούπολη, Σύρος, Κυκλάδες. Ελλάδα
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Τμήμα της κατάστασης που καταρτίστηκε από τη ΔΕΗ με τα στοιχεία του προσωπικού της Ηλεκτρικής Εταιρείας Σύρου.
Πηγή: Ιστορικό Αρχείο ΔΕΗ, Αρχείο Εξαγορών ΔΝΥ.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Αριστερά: Ο Ζοζέφ Ζενεράλ (στον αρ. 21 της κατάστασης επάνω), εργοδηγός, καταγόταν από τη Σμύρνη και προσλήφθηκε στην Ηλεκτρική Εταιρεία το 1923. Εδώ σε φωτογραφία του 1934.
Πηγή: Ιδιωτικό αρχείο Ντίνας Συκουτρή-Ανδρειωμένου.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Πωλητήριο συμβόλαιο 500.000 δραχμών με το οποίο η Ελληνική Ηλεκτρική Εταιρεία συστήματος Thomson-Houston μεταβιβάζει το εργοστάσιο ηλεκτροφωτισμού και τα δίκτυα μεταφοράς και διανομής της Ερμούπολης, στην ομόρρυθμη εμπορική εταιρεία «Νικόλαος Α. Βαλμάς και Υιός», στις 30 Απριλίου 1920.
Πηγή: Ιστορικό Αρχείο ΔΕΗ, Αρχείο Εξαγορών ΔΝΥ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Σπάνια φωτογραφία του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας Σύρου Ν. Α. Βαλμάς και Σία, μετά το βομβαρδισμό της πόλης στο τέλος της Κατοχής. Ο Δήμος Ερμούπολης είχε χορηγήσει δωρεάν στην εταιρεία Thomson-Houston, έκταση στη θέση «Χοχλάκους» ή «Ψαράδικα» για την ανέγερση των εγκαταστάσεών της, οι οποίες ολοκληρώθηκαν το 1900. Στη θέση αυτή σήμερα βρίσκεται η πυροσβεστική (Αλ. Παναγούλη & Παπάγου).
Πηγή: Ιδιωτικό αρχείο Ντίνας Συκουτρή-Ανδρειωμένου.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ανακοίνωση της ΔΕΗ στην εφημερίδα Αθηναϊκή (24/1/1961) για την επικείμενη σύναψη της σύμβασης εξαγοράς της Ηλεκτρικής Εταιρείας Σύρου. Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 1960 και ολοκληρώθηκαν με την εξαγορά του συνόλου των εγκαταστάσεων παραγωγής, μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, στις 31 Μαρτίου 1961. Η εταιρεία αποζημιώθηκε και για την πρόωρη λήξη του προνομίου της, το οποίο κανονικά θα έληγε την 1/3/1967. Ο ηλεκτροφωτισμός της Σύρου από τη ΔΕΗ ξεκίνησε την 1η Απριλίου 1961.
Πηγή: Ιστορικό Αρχείο ΔΕΗ, Αρχείο Εξαγορών ΔΝΥ.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Άποψη του λιμανιού της Ερμούπολης κατά τη διάρκεια στρατιωτικής παρέλασης, στις αρχές της δεκαετίας 1950. Διακρίνεται τμήμα του δικτύου μεταφοράς και διανομής της Ηλεκτρικής Εταιρείας Σύρου, αποτελούμενο από έναν σιδερένιο δικτυωτό (στο κέντρο) και έναν ξύλινο στύλο (δεξιά).
ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Παναγιώτης Κουλουμπής
08 Αυγουστου 2018
Ερμούπολη, Σύρος, Κυκλάδες, Ελλάδα
Comments