Παναγιώτης Κουλουμπής
- 24 Μαΐ 2018
- διαβάστηκε 4 λεπτά

Η Άγνωστη Βιοτεχνία Ομπρελών Στην Παλιά Ερμούπολη

Την εποχή που η Ερμούπολη μεσουρανούσε ως μια από τις πιο διάσημες πόλεις του πολιτισμένου κόσμου η ομπρελά, μαζί με το καπέλο ηταν βασικά αξεσουάρ όλων των ανθρώπων γενικότερα. Ανδρών και γυναικών.

Δεν υπήρχε σοβαρός κύριος η κυρία που να μην κρατά μια ομπρελά η ένα μπαστούνι σε κάποιες περιπτώσεις και σίγουρα φορούσε ένα καπέλο.

Δεν την χρησιμοποιούσαν μόνο για την βροχή αλλά και προστασία από τον Ήλιο αλλά και ακόμα ως απλό αξεσουάρ ομορφιά εντυπωσιασμού και εμφάνισης άλλα και..Δύναμης. Όσο πιο όμορφη και ακριβή ηταν η ομπρέλα που κρατούσε ο κύριος η κυρία τόσο πιο πολύ έδειχνε την κοινωνική της θέση και δύναμη.

Η Ερμούπολη τα παλιά χρόνια είχε οτιδήποτε είδος βιομηχανίας και βιοτεχνίας κυκλοφορούσε στον πολιτισμένο κόσμο.

Αυτό είναι γνωστό και όλοι λίγο πολύ το γνωρίζουν.

Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν ότι είχε ακόμα και Βιοτεχνία Ομπρελών.

Και μάλιστα εξαιρετικής ποιότητας με εξαγωγές ακόμα και σε άλλες Ελληνικές πόλεις της Ελλάδος.

Η Μικρή αλλά σπουδαία και διάσημη αυτή βιοτεχνία ομπρελών βρισκόταν σε ένα σημείο κλειδί για τους Ερμουπολίτες.

Στην Μητρόπολη της Σύρου δίπλα ακριβώς στον Ιερό Ναό Της Μεταμορφώσεως του Σωτήρας.

Κάθε μέρα χιλιάδες Ερμουπολιτες και επισκέπτες περνούσαν και περνούν από εκεί.

Για να σας προσδιορίζω το ακριβές στίγμα του που βρίσκεται σήμερα ότι έχει απομείνει από αυτήν θα σας πω ότι βρίσκεται την γωνία ακριβώς ανεβαίνοντας τα σκαλιά για να μπείτε στην Όμηρου.

Ο Ναός της Μεταμορφώσεως έχει τρεις πύλες.

Μια αυτή που βρίσκεται στο σημείο της παιδικής χαράς. Η δεύτερη ανεβαίνοντας τον γρανίτινο δρόμο απέναντι και στην μέση του κηπαριού και η άλλη επί της Όμηρου.

Παλιά σε αυτό το σημείο βρισκόταν και ένας φούρνος θα θυμάστε οι παλιοί.

Εγώ τον θυμάμαι αυτόν τον φούρνο και μια καλή κυριούλα φουρνάρισσα. Υπάρχει ακόμα ο πέτρινος πάγκος που η φουρνάρισσα έδινε τα ψωμιά στους πελάτες της.

Βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την πύλη της εκκλησιάς.

Εκεί ακριβώς στην γωνία υπάρχει εδώ και χρόνια ένας τηλεφωνικός θάλαμος.

Αυτό ακριβώς το πέτρινο σπιτάκι ηταν η περιβόητη Βιοτεχνία Ομπρελών της Σύρου.

Όπως προανέφερα υπάρχει ένα τηλεφωνικός θάλαμος στερεωμένος στον πέτρινο τοίχο και ακριβώς από πάνω του μπορεί κάποιος να διακρίνει μια πέτρινη πινακίδα η ότι έχει απομείνει από αυτήν.

Η πινακίδα δυστυχώς έχει καταστραφεί αφού κάποια παιδιά ζωγράφισαν επάνω της κάποιο συμβολικό μήνυμα με μπλε μπογιά και δυστυχώς δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσουμε ξανά να μάθουμε τι ακριβώς έλεγε αφού για να φύγει η μπογιά πρέπει να καταστραφούν και τα ελάχιστα γράμματα που αποδώκουν την Βιοτεχνία.

Οστώσω μπορεί ακόμα με πολύ προσπάθεια κάποιος να διαβάσει σχεδόν καθαρά το «ΒΙΟΤΕΧΝΙΑ ΟΜΠΡΕΛΩΝ» Πιο κάτω με πολύ προσπάθεια μπορείς να ξεχωρίσεις ένα όνομα.

Πιθανώς το Όνομα να είναι «ΙΓΚΟΡ» και παρακάτω ανάμεσα στα μπλε γράμματα τελειώνει σε «… ΙΝΙΑΝ ..» Υποδένοντας ότι ενδεχομένως ο βιοτέχνης ηταν Αρμενικής καταγωγής με Αρμένικο Όνομα.

Θα πρέπει να γνωρίζεται πως την εποχή εκείνη (1800 -1900) η ομπρελά, μαζί με το καπέλο ηταν βασικά αξεσουάρ όλων των ανθρώπων γενικότερα. Ανδρών και γυναικών.

Μαζί με αυτά τα αξεσουάρ ηταν και η γραβάτα η το παπιόν.

Οι ομπρέλες της εποχής εκείνης δεν ηταν όπως τις ξέρουμε σήμερα αλλά περίτεχνα έργα τέχνης με σκαλιστά χερούλια πολλές φορές από ελεφαντοδόντο η κάποιο αλλά ακριβό υλικό πολλές φορές χρυσό ασήμι η ξύλο σπανίας προελεύσεως και πολύ καλής ποιότητας αδιάβροχο ύφασμα με δαντέλες χρώματα και ραφές.

Άρα λοιπόν δεν ήταν απλά μια Βιοτεχνία για ομπρέλες αλλά μια βιοτεχνία που έφτιαχνε ένα από τα βασικά και απαραίτητα αξεσουάρ εμφάνισης της εποχής εκείνης.

Έτσι για την ιστορία θα ήθελα να γνωρίζετε ότι άλλα ενδυματολογικά αξεσουάρ της εποχής εκείνης ήταν τα γάντια και η βεντάλια.

Η βεντάλια ειδικά για τις κυρίες ήταν απαραίτητη όχι μόνο στην ζέστη αλλά και για να κρύβουν τον θυμό, την δυσαρέσκειά τους, τον εκνευρισμό τους, την αμηχανία η την ντροπή του (κοκκίνισμα στα μάγουλα. Μην ξεχνάτε πως βρισκόμαστε σε μία εποχή με πολύ διαφορετικές ηθικές απο τις σημερινές) ακόμα και το στόμα τους όταν συζητούσαν μεταξύ τους. Την ίδια χρησιμότητα είχαν και οι ομπρέλες μαζί με την προστασία που παρείχαν.

Και εκτός απο αυτό ... Air-condition δεν υπήρχαν εκείνη την εποχή, ούτε είχε εφευρεθεί το αδιάβροχο μακιγιάζ.

Γιά τους κυρίους η ομπρέλα εκτός απο αξεσουάρ κυριότητα και δύναμης χρησίμευε στο να απωθούν ανεπιθύμητους . Και "ανεπιθύμητοι" εκείνη την εποχή υπήρχα πάρα πολλοί και πολλών ειδών.

Συνήθως τα καταστήματα που πουλούσαν ομπρέλες πουλούσαν και όλα τα υπόλοιπα μαζί.

Κάτι δηλαδή σαν τα σημερινά accessory shops. Πάντα υπήρχαν τέτοια καταστήματα. Η μόδα αλλάζει μόνο.

Δυστυχώς όσο και να έψαξα δεν μπόρεσα να βρω περισσότερες πληροφορίες για το όνομα του.

Από σκόρπιες πληροφορίες πολύ παλιών Συριανών άκουσα ότι την εποχή που η βιοτεχνία ήταν σε λειτουργιά είχε μεγάλη επισκεψιμοτητας και πολύ καλές πωλήσεις.

Αργότερα το κτήριο άλλαξε πολλές ιδιότητες.

Μια από αυτές .. αυτήν που εγώ έζησα και πρόλαβα μπαίνοντας μέσα στο σπιτάκι ηταν «ΣΤΕΓΗ ΤΩΝ ΝΑΥΤΟΠΡΟΣΚΟΠΩΝ» της Σύρου.

Θυμάμαι ανάμεσα στα προσκοπικά κονταριά. Τις σημαίες κάποια βιβλία και προσκοπικά ρούχα υπήρχαν ράφια ξύλινα και πολύ παλιά.

Ήμουν πολύ μικρός για να κοιτάξω προσεκτικότερα άλλες λεπτομέρειες που σήμερα θα μου ήταν πολύ χρήσιμες για να ερευνήσω περισσότερο το θέμα αυτό.

Δυστυχώς όλα αυτά χάθηκαν στην σκόνη. Αλλά και την ακουσία αδιαφορία του κόσμου.

Το έχω πει πολλές φορές. Αν ήξεραν τι άξια θα έχουν μετά από κάποιο διάστημα κάποια κτήρια, αντικείμενα ακόμα και φαινομενικά άχρηστα δεν θα πετούσαμε τίποτα ούτε θα καταστρέφαμε τίποτα.

Φυσικά αυτό δεν γίνεται. Από την μια ο κόσμος θα ήταν γεμάτος άχρηστα για την εποχή τους πράγματα και γεύματος ερείπια.

Παρ όλα αυτά η γνώση πλέον προλαβαίνει αρκετά να μην χάνονται.

Άφησε όμως πολύ αυτή η γνώση αι ο υποψιασμένος να έρθει και δυστυχώς έχουν χαθεί πάρα πολλά.

Όσοι γνωρίζετε περί αυτής της ομπρελοποιϊας θα ήταν πολύ χρήσιμο να μας δίνατε κάποιες πληροφορίες.